بررسی تاثیر الیاف پلی پروپیلن بر روی نفوذپذیری بتن خودتراکم

بتن های خود تراکم علیرغم دارا بودن مزیت های مختلف اجرائی و اقتصادی و بهبود کیفیت در ساخت و ساز های بتنی، در مقایسه با بتن های معمولی و ویبره شده، با جمع شدگی شیمیایی خودبه خودی و خشک شدگی بالایی روبرو هستند که منجر به ایجاد ترک های مختلف شده و مشکلات زیادی را در سازه های هیدرولیکی پدید می آورند. در سال های اخیر با استفاده از الیاف مختلف در طرح اختلاط و اجرای بتن ها می توان با متصل نمودن ترک ها و ریزترک ها به یکدیگر و به تعویق انداختن انتشار آنها مشکل را حل نمود. در این تحقیق آزمایشگاهی، این مسئله در مورد بتن خودتراکم الیافی مورد بررسی قرار گرفته است و با استفاده از مصالح محلی، میکروسیلیس، فوق روان ساز و الیاف پلی پروپیلن با درصدهای 05/0، 10/0 و 15/0 پودر(سیمان و میکروسیلیس) و در اندازه های طولی 6 و 12 میلی متری و در زمان های عمل آوری 7، 14 و 28 روزه و تعیین کارائی بتن تازه با آزمایش های جریان اسلامپ، قیف v و جعبه l و انجام آزمایش های مکانیکی و آزمایش نفوذپذیری کنترل نتایج با نمونه های بتن شاهد بدون الیاف، تاثیر الیاف و تغییرات چشمگیر خواص مورد بررسی قرار گرفته است و می توان مقادیر بهینه آنرا جهت استفاده در مسائل اجرائی ارائه داد.